کد مطلب:77565 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است در صفت دنیا: «ما اصف من دار اولها عناء و آخرها فناء، فی حلالها حساب و فی حرامها عقاب. من استغنی فیها فتن و من افتقر فیها حزن.» یعنی چه وصف كنم از سرائی كه اول او تعب است و رنج و آخر آن فنا و نیستی است، شكی نیست در رنج تحصیل امتعه ی دنیا و فنای آن، در آخر از اهلش به تقریب مرگ. در حلال امتعه ی دنیا حساب است در روز قیامت و در حرام آن عقاب. كسی كه غنی گردید در امتعه ی دنیا مفتون و ممتحن و در معرض بلایا و فتن است و كسی كه فقیر مال دنیا شد، در دنیا در غصه و حزن است. «و من ساعاها فاتته و من قعد عنها واتته.» یعنی كسی كه سعی و تلاش در تحصیل دنیا كرد دنیا فوت شد از او. به تقریب اینكه مزرعه ی آخرت او بود و زراعت نكرد و عمر او صرف در تحصیل او شد و كسی كه نشست از تحصیل دنیا، دنیا موافقت با او كرد در تحصیل آخرت و موجب تجارت او شد. «و من ابصر بها بصرته. و من ابصر الیها اعمته.» یعنی كسی كه خوب نگاه كرد در امر دنیا،[1] دنیا بینا و آگاهش كرد در كار آخرت و هدایت یافت و كسیكه نگاه كرد به سوی زخارف و زیب و زینت، دنیا مفتون او شد و دنیا او را كور كرد از بینائی در امر آخرت و به گمراهی و هلاكت گرفتار شد.[2]. [صفحه 393]
و من كلام له علیه السلام فی صفه الدنیا
صفحه 393.